"Kod Ad?: Sandro"
Tan??mak bazen bir randevuda, bazen bir kitap??n?n k??esinde, bazen de dünyan?n hi?
ummad???n bir dijital k??esinde olur.
Bizimki sonuncusuydu.
Ben, 20 ya??nda, ?ngiliz Edebiyat? okuyan s?radan bir üniversite ??rencisiydim.
O ise, Palermo'da ya?ayan müzikle i? i?e bir adam. Gitar ?alan, piyano ?alan, ?iir yazan,
kendi ?ark?lar?n? besteleyen biri… yani ruhu notalardan dokunmu? biri var.
Biz dille ??renmeyle tan??t?k.
Ba?ta ama? sadece dil geli?imiydi… ama ilerleyen kelimeler aras?nda duygular filizlenmeye
ba?lad?.
Ne tuhaft?r ki, onun bana raporlar?yla ben Palermo'nun havas?n?
??zmü?tüm.
O foto?raflarda bir ?ey vard?... belki duvar?n sar?l???, belki ?????n yumu?akl???, belki de onun
bak?? a??s? beni g?steriyor.
Sanki o foto?raflar bana, "Bak, buraday?m. Ve aralar?nda daha güzel olabilir." diyordu.
Zaman zaman konu?malar?m?z Instagram'a ta??nd?.
Oras? daha ger?ekti sanki. Günayd?nlar daha s?cak, günbat?mlar? daha uzun sürüyordu orada.
Neredeyse her gün konu?tuk. Sabahlar? o günün planlar?n? anlat?yordu, ak?amlar?ysa birlikte
yorumluyorduk ya?ananlar?.
Ve bir gün, al??veri?e gitti.
Pazar?n i?inden bana foto?raf g?nderdi.
“Hangisini almal?y?m?” dedi.
“Bunu alma ?ok ya?l?” dedim.
“Kahve mi ?ay m? alsam?” diye sordu.
“?kisini de al, ?ünkü ben kahve i?ece?im, sen ?ay seversin” dedim.
Birden fazla say?da raf aras?ndan ge?en al??veri? arabas?n?n sesi, bizim birlikte kurdu?umuz
hayalin d?nü?tü?üne d?nü?tü.
??te o gün…
O s?radan gün, bu s?rad??? alt? ay?n ba?lang?c? oldu.
Bazen bir cümle, bazen bir ürün se?imi, bazen bir emoji…
?ki yabanc?n?n, i?inde bar?nd?rd??? do?ru patlama yakla?an onlard?.
Biz o gün markette al??veri? yapmad?k sadece.
Birbirimizin ilk kez ger?ekten dokunduk.
Ve o dokunu?, sayfalar devam edecek bir hikayenin ilk b?lümündeydi.
A case of theft: this story is not rightfully on Amazon; if you spot it, report the violation.
B?lüm 2 – Günlük Rutinden Kalbe Dü?enler
Her ?ey ger?ekten ?ok güzel ilerliyordu. Gün ge?tik?e, aram?zdaki ba? daha da
kuvvetleniyordu. Art?k konu?mad???m?z bir dakika bile kalmam?? gibiydi. Sabah uyan?r
uyanmaz att???m?z “Günayd?n” mesajlar?yla ba?l?yordu sohbetimiz. Gün boyunca birbirimize
ne yapt???m?z? anlat?yor, foto?raflarla günü payla?arak sanki yan yanaym???z gibi
hissediyorduk.
Zaman ilerledik?e, birbirimize duydu?umuz ilgi daha da belirginle?ti. Belki de bu yüzden,
konu?malar?m?z? WhatsApp’a ta??ma karar? ald?k. Ve ger?ekten her yeni platform, sanki bizi
daha da yak?nla?t?r?yordu.
WhatsApp'ta, art?k sadece gündelik ?eylerden de?il, i?imizdeki derinlerden de bahsetmeye
ba?lam??t?k. Ben ona en ?zel s?k?nt?lar?m? anlat?yordum. Alevi sorunlardan, s?nav
streslerinden, arkada?l?k krizlerinden bahsederken kendimi hi? olmad??? kadar huzurlu
hissediyordum. Onunla konu?urken i?imdeki yük hafifliyordu.
Ona defalarca s?yledim: "Sen benim terapistimsin." Ve o da her defas?nda beni dinlemekten
keyif ald???n?, benimle konu?man?n ona da iyi geldi?ini s?ylüyordu.
Zamanla, o da kendi hayat?ndan bahsetmeye ba?lad?. B?ylece sadece dinleyen-dinleten de?il,
dertle?en iki yolda? olmu?tuk art?k.
Bir gün Türk?e ??renmeye karar verdi. Ben ona Türkiye’den, o bana ?talya’dan
bahsediyordu. Ben onun i?in ?talyanca ??renmeye ba?lad?m. Aram?zda makarna–pasta
tart??malar? ??k?yor, kelimelere gülüyorduk. Baz?lar? onun kula??na garip geliyordu,
baz?lar?na bay?l?yordu.
Sesli mesajlar at?yorduk. Bazen onun telaffuzunu duyunca i?im gülümsemeyle doluyordu. O
da benim sesimi duyunca ayn? ?ekilde mutlu oluyordu, bunu hissettiriyordu.
Ve evet... Kültürel farklar bazen insanlar? uzakla?t?r?r belki. Ama bizim i?in bu farklar,
aram?zda bir ba?a d?nü?tü.
3. B?lüm – Müzikten ?iire, Kalpten Teklife
Bana sunulan foto?raflar yetmezmi? gibi, bazen ?ark? s?yledi, piyano ?ald??? videolar da
g?nderildi. Her notada i?im huzurla yap?yorlard?. O anlarda hep ayn? ?eyi s?ylüyordu:
"Ke?ke orada olsan..."
Hatta bazen, birlikte piyano ?ald???m?z? hayal ederdik. ??te o zaman okuyor ki art?k sadece
konu?muyor, hayaller kuruyorduk. Ger?ek hayattan kopup, birlikte dü?melere yürüyorduk.
“Sen Türkiye'ye geldi?inde nereyi gezsek?”
“Ben ?talya'ya geldi?imde ne ak?am, sen bana ne pi?irsen?”
“Terasta romantik bir ak?am yeme?i mi?”
Bu hayaller her ge?en gün bizi biraz daha yakla?t?rd?. Zaman, onun tam
yukar?ya do?ru oldu?unu fark ettiniz. Ve dayanamad?m...
Bir gün, tüm cesaretimi toplay?p ?unu s?yledim:
"Sen ?ok yak???kl?s?n ve beni ger?ekten etkiliyorsun."
Belki de bu cesaretim ona da ilham verdi. ?ünkü o da ayn? ayr?nt?lardayd?.
??imizde biriken her ?ey, sonunda kelimelere d?küldü. Rahatlad?k. Hafifledik. Ve sonra...
Ona ?akayla kar???k bir teklif s?yledim. Bu sadece laf aras?nda
s?yledi?im bir ?eydi. Ama birka? gün sonra sohbetin ortas?nda "Sana bir sürprizim var"
dedi.
Ekrana ?yle bir kilitlendim ki, nefes almay? unuttum. Bana bir ?iir g?nderdi. Sat?rlar?
k?r?ld???nda, cennetten bir esinti gibi sakland?ktan sonra. Sonra bir mesaj daha...
"Sat?r ?ocuklar?ndaki harflere dikkat et, hepsini i?eriyor..."
Ve burada, büyülü par?alarla kar??la?t?m:
“Benim k?z arkada??m olur musun?”
O an... o an her ?ey dondu. Kalbimin bir saniyeli?ine durmu? gibi. Ve aniden bir ?a?r?:
"Evet!"
Hayat?m?n en güzel s?zle?me anla?mas?. Art?k sevgilim olmu?tu. Bir ?talyan sevgilim. Uzaklarda.
Farkl? bir ülkede. Farkl? bir kültürde. Ama kalbime en yak?n yerde.
genel olarak uzak mesafelerle ili?kime hep kar??yd?m. Ama onunla ilgili her ?ey ba?ka bir süre?ti.
Bu kez cesaret bendeydi. Bu kez sevgi, tüm korkulara galip gelmi?ti.
